Postanowienia poszczególnych zestawów przepisów prawnych powinny być przestrzegane na obszarze wszystkich państw należących do jednolitego rynku europejskiego. Obywatele powinni mieć możliwość korzystania z jednakowego poziomu ochrony, niezależnie od kraju pochodzenia wyrobu. System nadzoru funkcjonujący na wspólnym rynku ma za zadanie zapewnienie ochrony obywateli i powinien być korzystny dla producentów eliminując nieuczciwą konkurencję.

Podstawowym dokumentem prawnym w dziedzinie budownictwa we Wspólnotach Europejskich jest Dyrektywa Rady w sprawie zbliżenia ustaw i aktów wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących wyrobów budowlanych (89/106/EEC z dnia 21 grudnia 1988 r. ze zmianami 93/68/EEC z dnia 22 lipca 1993 r.). Określa ona warunki wprowadzania i stosowania na rynku europejskim wyrobów produkowanych na potrzeby budownictwa.

Filozofia dyrektywy budowlanej, ściśle wiążąca wyrób z obiektem budowlanym, w którym ten wyrób jest zastosowany powoduje, że jej wdrażanie na poziomie prawa krajowego musi odbywać się jednocześnie na dwóch płaszczyznach tzn.: przepisów techniczno-budowlanych, określających wymagania dla obiektów budowlanych oraz przepisów dopuszczających wyroby budowlane do obrotu i stosowania, określających wymagania dla wyrobów.

Należy jednocześnie podkreślić, że Dyrektywa budowlana jest obecnie, po 12 latach od jej uchwalenia, dopiero w początkowej fazie jej praktycznego wdrażania w państwach członkowskich. Zakres wdrażania tej dyrektywy zależy od licz-by przyjętych hEN na wyroby budowlane oraz opracowanych wytycznych EOTA. Obecnie opracowywana jest znaczna liczba norm europejskich na zlecenie Komisji Europejskiej. Są to tak zwane normy mandatowe. Kandydują one do uznania za zharmonizowane normy europejskie (hEN) z Dyrektywą. Na około 600 przewidywanych hEN na wyroby budowlane oraz około 600 norm europejskich związanych, niezbędnych do pełnego wdrożenia Dyrektywy budowlanej, do końca 2000 r. nie została oficjalnie rekomendowana przez Komisję Europejską ani jedna. Z około 30 przewidywanych wytycznych EOTA, na koniec 2000 r. funkcjonowały zaledwie 4. Zakładając istotne przyspieszenie tempa ustanawiania hEN, to i tak harmonizacja techniczna w UE w odniesieniu do wyrobów budowlanych będzie procesem wieloletnim, w ramach którego regulacje unijne będą sukcesywnie zastępowały krajowe regulacje państw członkowskich.