Malezja wśród krajów Azji Południowo-Wschodniej wraz z Tajlandią i Filipinami należy do szybko rozwijających się państw z dochodem 3400 USD PKB na osobę. Rząd w Kuala Lumpur z powodzeniem stara się planowo unowocześniać gospodarkę i w perspektywie uniezależniać ją od koniunktury światowej na olej palmowy i ropę naftową, które eksportuje na bardzo dużą skalę. Z Malezją handlują wszystkie najpot ężniejsze państwa Świata, a przyjazny klimat inwestycyjny i wolny rynek umożliwiają robienie tam korzystnych interesów. Polscy przedsiębiorcy sprzedają na tamtejszy rynek, wg danych CIHZ, mało towarów, bo w 2005 roku tylko na sumę niecałych 46 milionów dolarów. Import jest kilkakrotnie większy – ponad 378 milionów. Sprowadzamy głównie elektronikę, kauczuk i olej palmowy. Eksportujemy meble, chemikalia i żywność. Przyczyn tak niekorzystnego bilansu handlowego jest kilka, do najważniejszych należy odległość i nieznajomość rynku. Oddzielnymi zagadnieniami pozostają kwestie małej rozpoznawalności polskich marek towarowych na rynku, wysokie koszty ich promocji, przywiązanie Malezyjczyków do znanych marek światowych oraz brak powiązań kapitałowych firm polskich z rynkiem malezyjskim, które ograniczają konkurencyjność polskich towarów wobec produktów firm japońskich, amerykańskich i europejskich. Niszy rynkowych, do zagospodarowania przez polskie towary jest wiele, szczegółowe informacje znajdują się w dalszej części skryptu. Skrypt wraz z cyklem szkoleń pomoże lepiej poznać ten rynek i ułatwi podjęcie decyzji o nawiązaniu współpracy z Malezją.