Celem raportu jest analiza możliwości tworzenia nowych sektorowych rad ds. kompetencji. Potencjalnie nowe rady mogłyby powstać w sektorach ważnych z punktu widzenia rozwoju gospodarczego kraju, a także w tych, dla których opracowane zostały sektorowe ramy kwalifikacji. Można byłoby również zweryfikować zakres branż już istniejących rad i ewentualnie wydzielić sektory znacząco różniące się pod względem poszukiwanych przez pracodawców kompetencji i perspektyw rozwojowych lub wręcz przeciwnie – połączyć rady o zbliżonych potrzebach i obszarach działania.

Rozpatrując kwestię tworzenia rad sektorowych, warto spojrzeć na doświadczenia innych krajów. Widać duże zróżnicowanie w podejściu do tematu. W jednych, np. w Nowej Zelandii, funkcjonuje tylko kilka rad obejmujących swych działaniem wiele branż, w innych – 20 i więcej (np. RPA). Polska przyjęła model, w którym sektory opisuje się dość szczegółowo – w oparciu o kody PKD – co pozwala na dużą identyfikację interesariuszy z branżą. Takie podejście ma jednak ograniczenia. Barierom w tworzeniu nowych rad sektorowych ds. kompetencji poświęcono oddzielny podrozdział.

Ważną częścią raportu jest zestawienie branż ze wskazaniem, dla których z nich powołano rady sektorowe i/lub stworzono ramy kwalifikacji. System ram kwalifikacji powinien być widoczny jako bardzo użyteczne narzędzie ułatwiające porządkowanie zestawu kwalifikacji ważnych z punktu widzenia interesariuszy sektora i poszukiwanych przez pracodawców oraz dające możliwość porównywania poziomu kwalifikacji.

Wszystkie osoby zainteresowane tematyką rad sektorowych ds. kompetencji zapraszamy do lektury raportu.