Francis Galton był angielskim badaczem żyjącym w latach 1822 – 1911. Galton pewnego razu udał się na targ bydła, gdzie został ogłoszony konkurs na prawidłowe oszacowanie wagi jednego z byków.  W konkursie wzięło ponad 1000 osób z których każda podawała swoją propozycję wagi byka. Galton skrupulatnie notował wszystkie zgłaszanie typy. Na koniec obliczył ich medianę. Okazało się, że różniła się ona od prawdziwej wagi byka jedynie o 1%.

Ten właśnie przykład został opisany na początku książki p.t.”The Wisdom of Crowds: Why the Many Are Smarter Than the Few and How Collective Wisdom Shapes Business, Economies, Societies and Nations” autorstwa Jamesa Surowieckiego, poświęconej zjawisku wykorzystywania wiedzy, zasobów dużej grupy ludzi do rozwiązywania różnego rodzaju problemów czy też angażowanych do realizacji różnorakich projektów. Zjawisko o którym mowa określane jest mniej więcej od dekady jako crowdsourcing, chociaż jego początki zapewne są tak stare jak zorganizowane społeczeństwo.

Co powoduje, że duża grupa ludzi nieposiadająca specjalistycznej wiedzy w badanym temacie a jedynie co najwyżej pobieżne zorientowanie w obszarze, jest skuteczna w prognozowaniu? Do chwili obecnej nie udało się gruntownie wyjaśnić tego zjawiska. Przyjmuje się, że odchylenia od pojedynczych typowań znoszą się i w ten sposób średnia spłaszcza szum do postaci bliskiej ideału. Dzięki temu uśredniona odpowiedź wielu osób jest zbliżona do poprawnej. Przewaga tego typu podejścia nad prognozowaniem eksperckim polega na tym, że pojedynczy, nawet najlepszy profesjonalista może się mylić.  Ponieważ pomyłki ekspertów mają rozkład losowy, więc nie wiadomo na którego z nich warto postawić.