Rejestr SCIP. Obowiązek zgłoszenia produktów zawierających substancje potencjalnie niebezpieczne do europejskiej agencji chemicznej

Prawodawca unijny podejmuje kolejne kroki legislacyjne mające na celu wdrożenie koncepcji gospodarki obiegu zamkniętego. Zakłada ona m.in. wykorzystanie zużytych produktów oraz ich części do ponownej produkcji, co skutkować ma wydłużeniem okresu pozostawania tych samych zasobów w obiegu. W efekcie dochodzi do minimalizacji oraz odsunięcia w czasie powstania odpadów niemożliwych do ponownego wykorzystania. Jednym z pobocznych narzędzi wspierających te wdrożenia będzie publicznie dostępna baza danych o produktach zawierających substancje potencjalnie niebezpieczne, stworzona na podstawie informacji obowiązkowo przekazywanych przez dostawców tych produktów. W niniejszym artykule odpowiem na podstawowe pytania dotyczące tej bazy, przybliżając tym samym tematykę nowego obowiązku zgłaszania przez dostawców informacji o swoich produktach[1].

Czym jest SCIP?

Powstająca Baza Danych o Substancjach Potencjalnie Niebezpiecznych (ang. Substances of Concern In articles or In complex objects – Products; w skrócie SCIP) jest organizowana przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA). Baza ma być tworzona na podstawie informacji o produktach, które zawierają substancje potencjalnie niebezpieczne (ang. Substances of Very High Concern; w skrócie SVHC) w stężeniu powyżej 0,1% wagowo.

Czemu ma służyć SCIP?

Jak wskazuje sama ECHA, celem bazy jest:

• zastąpienie substancji niebezpiecznych w produktach ich bezpieczniejszymi substytutami; można przypuszczać, że wprowadzenie nowego, dodatkowego obowiązku skłoni przedsiębiorców do rezygnacji z określonej substancji w przypadku dostępności bezpiecznego odpowiednika, gdyż pozwoli to uniknąć obowiązku notyfikacji;
• poprawa gospodarki odpadami poprzez zapewnienie dostępu do szczegółowych informacji o produkcie: ogólna dostępność bazy SCIP może pomóc podmiotom działającym na rynku odpadów w postępowaniu z odpadami. Informacje o produktach z substancjami niebezpiecznymi mogą być wykorzystane, w szczególności do poprawienia segregacji i recyklingu odpadów; w efekcie ma to doprowadzić do zmniejszenia liczby SVHC w materiałach pochodzących z recyklingu;
• umożliwienie władzom państw członkowskich Unii Europejskiej monitorowania użycia SVHC w produktach oraz inicjowania właściwych działań w trakcie całego cyklu życia produktu, w tym w fazie odpadowej[2];
• przekazanie konsumentom dodatkowych informacji dotyczących produktów, co pozwoli im podjąć bardziej świadome decyzje zakupowe oraz umożliwi bezpieczniejsze użytkowanie produktu i postępowanie z odpadem; możliwym, długofalowym następstwem osiągnięcia tego celu byłoby – obok wzrostu świadomości konsumentów – również zmniejszenie liczby produktów z substancjami niebezpiecznymi na rynku. Konsumenci coraz chętniej interesują się składem używanych przez siebie produktów oraz ich wpływem na środowisko. Świadomy klient, weryfikując bazę SCIP, mógłby zdecydować się na produkt niezawierający SVHC.

Na kim spoczywa obowiązek zgłaszania?

Określając nowy obowiązek zgłaszania, prawodawca unijny odesłał do istniejącego już w obrocie prawnym obowiązku przekazywania informacji o substancjach w łańcuchu  dostaw, który przewidują przepisy, tzw. Rozporządzenia REACH[3]. Zatem katalog podmiotów obowiązanych do notyfikacji (katalog podmiotowy) określa się na gruncie przepisów tego aktu prawnego.

I tak, dyrektywa unijna 2018/851[4] przewiduje, że państwa członkowskie Unii Europejskiej mają promować zmniejszenie zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach oraz zapewniać, by każdy dostawca zdefiniowany w art. 3 pkt 33 rozporządzenia REACH, zgodnie z art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia przekazywał Europejskiej Agencji Chemikaliów informacje począwszy od dnia 5 stycznia 2021 r.[5]

„Dostawcą” w rozumieniu rozporządzenia REACH jest wytwórca lub importer, dystrybutor lub inny uczestnik łańcucha dostaw wprowadzający wyrób do obrotu[6]. Aby właściwie określić katalog podmiotów spełniających definicję „dostawcy”  obowiązanych do raportowania do SCIP, należy poznać siatkę pojęciową stworzoną dla przepisów rozporządzenia REACH.

• Wprowadzenie do obrotu

Jest to podstawowe pojęcie, oznaczające  każde odpłatne lub nieodpłatne dostarczenie lub udostępnienie stronie trzeciej, przy czym import (rozumiany jako fizyczne wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty[7]) jest równoznaczny z wprowadzeniem do obrotu[8]. Istotne, że wprowadzenie obejmuje każdy etap w łańcuchu dostaw, a nie tylko pierwsze dostarczenie. W rezultacie wprowadzającym do obrotu będzie zarówno wytwórca/importer, jak i każdy kolejny dostarczający na dalszych etapach

• Wytwórca wyrobu

Oznacza osobę fizyczną lub prawną wytwarzającą lub składającą wyrób we Wspólnocie[9].

• Importer

Oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę na terytorium Wspólnoty i odpowiedzialną za import[10]. Takie określenie przemawia za wyłączeniem z katalogu podmiotu transportującego wyroby – importerem będzie podmiot zlecający transport produktu do terytorium Unii Europejskiej.

• Dystrybutor

Oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę na terytorium Wspólnoty, w tym osobę prowadzącą handel detaliczny, która wyłącznie magazynuje oraz wprowadza do obrotu, udostępniając stronom trzecim[11].

Dodatkowe kryterium klasyfikacji „dostawcy” wynika z opisu obowiązku przekazywania informacji o substancjach zawartych w wyrobach, o którym mowa we wspomnianym art. 33 rozporządzenia REACH, do którego odsyłają regulacje obowiązku notyfikacji do SCIP: „Dostawca wyrobu zawierającego w stężeniu powyżej 0,1 % wag. substancję spełniającą kryteria zawarte w art. 57 i zidentyfikowaną zgodnie z art. 59 ust. 1 przekazuje odbiorcy wyrobu wystarczające informacje, którymi dysponuje, pozwalające na bezpieczne stosowanie wyrobu, a przynajmniej nazwę substancji. Na żądanie konsumenta dostawca wyrobu zawierającego w stężeniu powyżej 0,1 % wag. substancję spełniającą kryteria zawarte w art. 57 i zidentyfikowaną zgodnie z art. 59 ust. 1 przekazuje odbiorcy wyrobu wystarczające informacje, którymi dysponuje, pozwalające na bezpieczne stosowanie wyrobu, a przynajmniej nazwę substancji. Odpowiednie informacje przekazywane są bezpłatnie w terminie 45 dni od otrzymania stosowanego żądania”.

Należy zauważyć, że w przypadku sprzedawców detalicznych istniejący dzisiaj obowiązek przekazywania informacji o substancjach w produktach powstaje dopiero z chwilą otrzymania przez takiego sprzedawcę żądania konsumenta. W przypadku pozostałych członków łańcucha dostaw, obowiązek taki aktualizuje sam fakt wprowadzania wyrobu do obrotu. To prowadzi do wniosku, że sprzedawca detaliczny obsługujący konsumentów (konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową[12]) nie będzie objęty nowym obowiązkiem.

Zatem katalog podmiotów obowiązanych do zgłaszania do SCIP będzie obejmował następujące podmioty mające siedzibę na terytorium Unii Europejskiej:

• wytwórcę;
• podmiot konfekcjonujący, w tym składający wyrób ostateczny z samodzielnych wyrobów zawierających SVHC (np. producent rowerów nabywający części rowerowe od dostawców zewnętrznych);
• importera;
• hurtownika;
• sprzedawcę detalicznego (wyłącznie w zakresie produktów oferowanych w kanale B2B).

W związku z opuszczeniem przez Wielką Brytanię struktur Unii Europejskiej z dniem 31 grudnia 2020 r., podmioty mające siedzibę na jej terytorium nie podlegają obowiązkom zgłaszania do SCIP. Odbiorcy produktów z Wielkiej Brytanii są importerami w rozumieniu powyższych przepisów i stosuje się do nich przepisy o obowiązku zgłaszania.

Jakie produkty będą podlegały zgłaszaniu?

Jak wskazano to wcześniej, obowiązek zgłaszania do SCIP został określony poprzez odesłanie do istniejącego już w obrocie prawnym obowiązku przekazywania informacji o substancjach w łańcuchu  dostaw, który przewidują przepisy Rozporządzenia REACH. Tym samym również katalog substancji znajdujących się w produktach (katalog przedmiotowy, patrz dalej) określa się na gruncie przepisów rozporządzenia REACH.

Nowy obowiązek będzie dotyczył wyrobów zawierających w stężeniu powyżej 0,1% wagowo substancji znajdujących się na tzw. Liście Kandydackiej SVHC, czyli na liście produktów „kandydujących do wymogu uzyskania zezwolenia dla jej stosowania”.

Docelowo stosowanie wszelkich substancji SVHC powinno zależeć od uzyskania stosownego zezwolenia. Zgodnie z właściwymi przepisami REACH[13], stosowanie niebezpiecznych substancji zostaje – co do zasady – po upływie określonego terminu zabronione, chyba że udzielono właściwego zezwolenia lub dany sposób stosowania substancji jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia. Ma to doprowadzić do ich zastępowania przez producentów wyrobów substancjami alternatywnymi, mniej niebezpiecznymi, które nie będą wymagały dla swojego użycia uprzedniego zezwolenia.

Zanim substancja zostanie objęta obowiązkiem uzyskania zezwolenia dla jej stosowania, zostaje zidentyfikowana i wpisana na Listę Kandydacką przez Europejską Agencję Chemikaliów. Mogą się na niej znaleźć wyłącznie substancje najbardziej niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzkiego bądź dla środowiska, tj.:

• substancje spełniające kryteria klasyfikacji w klasie zagrożenia „rakotwórczość” kategorii 1A lub 1B zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 1272/2008[14];
• substancje spełniające kryteria klasyfikacji w klasie zagrożenia „działanie mutagenne na komórki rozrodcze” kategorii 1A lub 1B zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;
• substancje spełniające kryteria klasyfikacji w klasie zagrożenia „działanie szkodliwe na rozrodczość” kategorii 1A lub 1B, „działanie szkodliwe na funkcje rozrodcze i płodność lub na rozwój” zgodnie z właściwymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;
• substancje trwałe wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne zgodnie z kryteriami zawartymi w załączniku XIII do REACH;
• substancje bardzo trwałe i wykazujące zdolność do bioakumulacji, zgodnie z kryteriami zawartymi w załączniku XIII do REACH;
• inne substancje, takie jak substancje zaburzające gospodarkę hormonalną lub substancje trwałe, toksyczne, wykazujące zdolność do bioakumulacji lub też substancje bardzo trwałe, wykazujące bardzo dużą zdolność do bioakumulacji, niespełniające kryteriów opisanych powyżej, w odniesieniu do których istnieją naukowe dowody prawdopodobnych poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska dające powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione powyżej i które są identyfikowane w każdym przypadku indywidualnie zgodnie z procedurą określoną przepisami rozporządzenia REACH[15].

Lista Kandydacka jest publikowana na oficjalnej stronie Europejskiej Agencji Chemikaliów[16]. Lista Kandydacka jest na bieżąco aktualizowana, po podjęciu decyzji o umieszczeniu na niej kolejnej substancji SVHC lub po objęciu danej substancji SVHC procedurą zezwoleń. Aktualnie[17] znajduje się na niej ponad 400 substancji oraz ich pochodnych. Na Liście Kandydackiej znajdują się, m.in. kadm, ołów,  ftalan dibutylu (DBP), ftalan benzylu butylu (BBP), antracen, kwas octowy, fenoloftaleina, formaldehyd.

Zgodnie z definicją w rozporządzeniu REACH, „wyrobem” jest każdy przedmiot, który podczas produkcji otrzymuje określony kształt, powierzchnię, konstrukcję lub wygląd zewnętrzny, co decyduje o jego funkcji w stopniu większym niż jego skład chemiczny[18]. W przypadku zatem złożonego produktu finalnego, składającego się z elementów, które w obrocie mogą być oferowane jako produkty samodzielne (np. samochód, laptop), obowiązek obejmuje zarówno produkt finalny, jak i każdą z jego części składowych, które zawierać będą substancję SVHC znajdującą się na Liście Kandydackiej (aczkolwiek, w przypadku zgłoszenia dotyczącego produktu złożonego, informacje obejmujące elementy składowe, będą przekazywane w jednym zgłoszeniu, dotyczącym produktu złożonego)[19].

W przypadku gdy wyroby dostarczane są w opakowaniach, Europejska Agencja Chemikaliów wymaga potraktowania opakowania jako samodzielnego wyboru, oddzielnego od zawartego w nim wyrobu właściwego[20]. 

Jakie informacje trzeba będzie zgłaszać do SCIP?

Biorąc pod uwagę, że obowiązek zgłaszania do SCIP został opisany w odniesieniu do istniejącego obowiązku przekazywania informacji odbiorcom produktów (patrz wcześniej), dostawcy nie powinni mieć trudności z rozpoznaniem zakresu informacji przekazywanych do SCIP. Zgłaszane będą te same informacje, które już dziś należy przekazywać podmiotom w łańcuchu dostaw, tj. informacje wystarczające do bezpiecznego stosowania wyrobu, zgodnie z jego przewidzianym zastosowaniem.

W praktyce należy przekazać następujące grupy informacji:

• dane identyfikujące dostawcę;
• dane identyfikujące zgłaszany wyrób (np. nazwa, numer identyfikacyjny nadany przez dostawcę, informacja o cechach charakterystycznych odróżniających wyrób, kategoria wyrobu według zharmonizowanego wyrobu na podstawie funkcji/użytkowania, o tym, czy wyrób jest produkowany lub składany na terytorium UE);
• nazwę, stężenie oraz miejsce zawarcia w wyrobie substancji SVHC;
• inne informacje dotyczące bezpiecznego postępowania z wyrobem (np. instrukcja obsługi), w szczególności informacje przydatne do właściwego postępowania z wyrobem, gdy stanie się on odpadem (np. instrukcje rozmontowania wyrobu)[21].

Informacje przekazane przez dostawców zostaną podane do publicznej wiadomości – baza SCIP będzie zbiorem ogólnodostępnym[22]. Przekazując informacje, dostawcy powinni uwzględnić, że część z informacji przekazywanych może stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa. Dostawcy powinni zweryfikować przekazywane dane lub oznaczyć dane szczególnie sensytywne, w celu uniknięcia ich ujawnienia. Europejska Agencja Chemikaliów zapewnia, że „w uzasadnionych przypadkach ECHA zapewni ochronę poufnych informacji handlowych”[23].

W jaki sposób trzeba będzie przesyłać zgłoszenia do SCIP?

Zgłoszenia do SCIP należy przygotować w formacie IUCLID, a następnie przesłać za pośrednictwem ECHA Submission Portal (narzędzia online przeznaczonego do składania informacji zgodnych ze zharmonizowanym formatem).

Przygotowanie zgłoszenia we właściwym formacie możliwe jest za pomocą:

• ECHA IUCLID Cloud – narzędzia online, umożliwiającego przygotowanie zgłoszenia w chmurze, albo
• IUCLID 6 – narzędzia offline umożliwiającego przygotowanie zgłoszenia w formie pliku lokalnego.

Aby skorzystać z formatu IUCLID oraz złożyć raport za pośrednictwem ECHA Submission Portal, dostawca musi posiadać ważne konto ECHA na oficjalnym portalu Europejskiej Agencji Chemikaliów.

Europejska Agencja Chemikaliów udostępnia również usługę system-to-system (S2S) umożliwiającą zautomatyzowanie procesu składania zgłoszeń do SCIP z wykorzystaniem formatu IUCLID, bezpośrednio ze środowiska dostawcy. Szczegółowe informacje można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej Europejskiej Agencji Chemikaliów.

W związku z tym, że katalog podmiotów objętych obowiązkiem notyfikacyjnym jest szeroki, w praktyce zgłoszenia co do tego samego wyrobu mogłyby się dublować. Zatem podmioty będące na niższych poziomach obrotu (np. hurtownik, sprzedawca detaliczny B2B) będą dokonywać zgłoszeń do SCIP poprzez referowanie do zgłoszeń dokonanych już przez producentów/importerów zlokalizowanych na terytorium UE. W przypadku gdy takie odesłanie nie będzie możliwe z uwagi na brak dopełnienia obowiązku przez podmiot znajdujący się na wcześniejszym etapie w łańcuchu dostaw, dalszy odbiorca wyrobu zawierającego SVHC obowiązany będzie dokonać pełnego, pierwszego zgłoszenia do bazy SCIP.

Kiedy obowiązek obejmie podmioty zlokalizowane na terytorium Polski?

Nowy obowiązek uregulowany został w przepisach dyrektywy unijnej, która przewiduje polecenie dla państw członkowskich Unii Europejskiej przyjęcia stosownych środków zapewniających wdrożenie i egzekwowanie tego obowiązku. Do dnia publikacji niniejszego artykułu przepisy implementujące powyższy obowiązek do polskiego porządku prawnego nie zostały uchwalone. Tym samym nie ma podstaw egzekwowania obowiązku zgłoszeń produktów do SCIP przez polskich przedsiębiorców.

Według  rządowego projektu[24], obowiązek będzie określony w przepisach o substancjach chemicznych i ich mieszaninach. Proponuje się, by regulacja była bardzo wiernym odwzorowaniem implementowanego przepisu dyrektywy 2018/815: „Dostawca wyrobu w rozumieniu art. 3 pkt 33 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396 z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1907/2006”, przekazuje informacje Europejskiej Agencji Chemikaliów zgodnie z art. 33 ust. 1 tego rozporządzenia wykorzystując format i narzędzie przygotowane w tym celu przez Europejską Agencję Chemikaliów.[25]”

Brak przestrzegania obowiązku notyfikacji stanowić ma wykroczenie zagrożone karą grzywny (a więc karą do 5 000 zł)[26].

Podsumowanie

Nowy obowiązek wpisuje się w postępującą implementację koncepcji gospodarki obiegu zamkniętego – widmo dodatkowego obowiązku ma zachęcać przedsiębiorców do poszukiwania technologii i produktów zawierających bezpieczniejsze substancje, które dodatkowo mogą podlegać odzyskowi, w tym recyklingowi. Nie przecząc powyższemu należy zauważyć, że sam obowiązek nie powinien stanowić znacznego, dodatkowego obciążenia dla przedsiębiorców. Już dzisiaj bowiem dostawcy wyrobów zawierających SVHC umieszczonych na Liście Kandydackiej obowiązani są przekazywać informacje o swoich produktach podmiotom w łańcuchu dostaw. Mając na uwadze powyższe oraz ciągły brak implementacji przepisów do polskiego porządku prawnego, polscy przedsiębiorcy nie powinni mieć trudności z przygotowaniem się i wdrożeniem do spełnienia nowego obowiązku.

Błażej Grochowski

autor jest adwokatem posiadającym doświadczenie we wsparciu wytwórców, dystrybutorów i sprzedawców w cywilnych, administracyjnych, konkurencyjnych i konsumenckich aspektach prawnych napotkanych w trakcie cyklu życia produktu (w tym produktu sensytywnego): począwszy od pomysłu na produkt i kwalifikację prawną, jego produkcję, wprowadzenie do obrotu, dystrybucję, reklamę, sprzedaż do użytkownika końcowego (w tym w kanale e-commerce) oraz obsługę posprzedażową (w szczególności wsparcie w zakresie odpowiedzialności administracyjnej i cywilnej za produkt niebezpieczny oraz roszczeń gwarancyjnych i rękojmianych).

Artykuł pochodzi z Biuletynu Euro Info 3/2021

Przeczytaj więcej takich artykułów w strefie Wiedzy PARP

---

[1] W chwili przygotowania niniejszego artykułu, przepisy wprowadzające obowiązek do polskiego porządku prawnego wciąż nie zostały uchwalone – patrz niżej.

[2] Europejska Agencja Chemikaliów, Requirements for SCIP notifications, Październik 2020, s. 5, https://echa.europa.eu/documents/10162/28213971/Information_requirements_for_scip_notifications_en.pdf/db2cf898-5ee7-48fb-e5c8-4e6ce49ee9d2 - dostęp z 26 kwietnia 2021 r.

[3] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. Urz. WE L 396, 30.12.2006, s. 1, ze zm.)

[4] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów (Dz. Urz. UE L 150, 14.6.2018, s. 109)

[5] Art. 1 pkt 10 dyrektywy 2018/851 wprowadzający nowy art. 9 ust. 1 lit. I) do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE zdania 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. WE L 312, 22.11.2008, s. 3, ze zm.).

[6] Art. 3 pkt 33 rozporządzenia REACH.

[7] Art. 3 pkt 10 Rozporządzenia REACH.

[8] Art. 3 pkt 12 rozporządzenia REACH.

[9] Art. 3 pkt 4 rozporządzenia REACH.

[10] Art. 3 pkt 11 rozporządzenia REACH.

[11] Art. 3 pkt 14 rozporządzenia REACH.

[12] Art. 22(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., póz. 1740 – tekst jednolity, ze zm.)

[13] Szczegóły – patrz Tytuł VII „Procedura zezwoleń” Rozporządzenia REACH.

[14] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dni 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 97/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353, 31.12.2008, s. 1, ze zm.).

[15] Art. 57 rozporządzenia REACH.

[16] https://echa.europa.eu/pl/candidate-list-table - stan na dzień 28 kwietnia 2021 r.

[17] Stan na dzień 28 kwietnia 2021 r.

[18] Art. 2 pkt 3 rozporządzenia REACH.

[19] Por. Europejska Agencja Chemiczna, Requirements for SCIP notifications, Październik 2020, s. 21 i 45 https://echa.europa.eu/documents/10162/28213971/Information_requirements_for_scip_notifications_en.pdf/db2cf898-5ee7-48fb-e5c8-4e6ce49ee9d2 - dostęp z 28 kwietnia 2021 r.

[20] Europejska Agencja Chemiczna, Q&As, odpowiedź na pytanie 516, https://echa.europa.eu/pl/support/qas-support/browse/-/qa/70Qx/view/ids/0516 - dostęp z 28 kwietnia 2021 r.

[21] Por.  Komisja Europejska, Non-paper on the implemenation of articles 9(1) and 9(2) revised Waste Framework Directive 2008/98/EC, https://eurospace.org/wp-content/uploads/2019/09/annex-3-com-non-paper-wfd-20062019.pdf, s. 2 – dostęp z 28 kwietnia 2021 r.

[22] W dniu publikacji artykułu, z uwagi na problemy techniczne,  baza SCIP nie została jeszcze udostępniona do publicznego użytku. Funkcjonalność osiągnął jedynie moduł zapewniający dokonywanie i przyjmowanie zgłoszeń do bazy. Europejska Agencja Chemiczna nie podała daty uruchomienia pełnej funkcjonalności bazy SCIP.

[23] https://echa.europa.eu/pl/scip-suppliers-of-articles - dostęp z 28 kwietnia 2021 r.

[24] Projekt z dnia 21 kwietnia 2021 r. ustawy o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw, https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12339505/12730155/12730156/dokument500392.pdf - dostęp z 28 kwietnia 2021 r.

[25] Projekt art. 25a ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (Dz. U. z 2020 r. póz .2289 – tekst jednolity, ze zm.)

[26] Projekt art. 48a ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach (Dz. U. z 2020 r. póz .2289 – tekst jednolity, ze zm.)